Ze zeggen dat stilstaand water altijd gaat stinken en dat is precies zoals ik me voelde de laatste weken. Niets leek te bewegen, niets ontwikkelde zich. Alleen dat loslaten 'wat we niet zijn' en eerlijk gezegd werd ik daar zó zat van! Ik ben niet gemaakt voor ledigheid en leemte..ik verveel me dan zo!
En als ik me verveel..werk ik me in de problemen.
Dus...ik ben blij met de zonneactiviteit en alle hoepla die dat met zich meebrengt :-)
Ook blij dat er weer nieuwe zonnevlekken deze kant op draaien, want dan blijft het dus nog wel even zo doorgaan!
Sommigen van jullie weten dat ik deze week mijn bloed heb laten nakijken op van alles, omdat ik mijn eigen moeheid niet begreep.
En ik wéét dat de energie sloom was, en ik weet dat dat voelde als lopen door dikke stroop, en ik wist heus dat alles van voorbijgaande aard is...maar zoals dat wel vaker het geval is...je kunt het wel wéten, en het toch niet kunnen vertalen naar jezelf.
Ik kon er niet met een beetje afstand naar kijken en het vertrouwen hebben dat ik iedereen vertelde te hebben.
Hoe ironisch.
Gelukkig, door al het bewustzijns'werk' dat ik heb gedaan, duurde dat vastzitten niet heel erg lang. Gelukkig ken ik inmiddels de juiste mensen om mee te praten, die me helpen weer in beweging te komen. Poeh!
En, als het loskomt, kun je altijd zo goed zien wat er nou eigenlijk vast zat. En waardoor..
Voor mij was het het (eeuwige) cirkeltje van; Ergens mee beginnen, en zodra het loopt, mezelf saboteren.
En ik weet dat dat resoneert voor velen..
Net als velen van mijn generatie, werd me verteld dat ik alles kon doen en worden wat ik maar wilde..de wereld van mogelijkheden lag aan mijn voeten.
Maar dat bleek niet helemaal waar te zijn he?
Toen ik model wilde worden...was ik te klein, niet speciaal genoeg.
Toen ik actrice wilde worden..tuurlijk..jij en een miljoen anderen.
Piloot dan? Psycholoog? Regisseur? Barkeeper....oh..wat maakt het ook uit...
Dus..ik bleef baantjes doen in de overtuiging dat ik mijn niche heus wel zou vinden.
En...die vond ik ook..vele niches...maar dat levert niets op als je blijft ronddraaien in die cirkel van zelf-sabotage!
Wanneer ik iets doe wat ik leuk vind, wat ergens toe zou kunnen leiden, hoor ik die stem:
'' Je bent niet speciaal genoeg, een miljoen anderen, niet genoeg opleiding, de verkeerde opleiding, hou op voor je jezelf voor schut zet, stop!''
En:
''Je bent niet genoeg, je hebt niet genoeg (geld) je zult nooit genoeg zijn en je zult nooit genoeg hebben...geef het op!''
GATVER!!
Tot gister, in een gesprek met mijn man ik dacht...GENOEG!
Ik heb er genoeg van, ik bén genoeg, ik héb genoeg, ik claim genoegheid!
Toen zette ik mijn computer aan en zag dat ik een boodschap had van Dannion Brinkley (die ik zeer bewonder en érg leuk vind, google hem maar!) ..hij had gereageerd op een facebook post van mij...een post in het Nederlands nog wel, dus het was helemaal onbegrijpelijk dat hij juist daar iets gepost had..en de boodschap was:
'' I do not know what you are saying... but you go girl...''
Het voelde alsof ik door de bliksem was getroffen - en in dit geval is dat heel grappig, want Dannion Brinkley is twee keer doodgegaan nadat hij werd getroffen door de bliksem..
Maar...dat zegt het dus helemaal als het over mijn schrijven gaat.
Ik moet me helemaal niet bezighouden met 'begrepen worden'...maar just GO for it!
Dank je wel Dannion.
Dank universum voor het sturen van deze engel op dit moment.
(en vanmorgen kreeg ik van een andere facebooker een berichtje met de woorden 'Go girl'' - dank je Bo - dus het universum is effe heel duidelijk nietwaar?)
Dus:
'' Go me!!''
:-)
Inge
ps: Bloedonderzoek was prima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten